Flądra

[grzybek 440]

Jak to mówią: "z braku laku i kit dobry" albo "na bezrybiu i rak ryba"

 

Tak do tej pory traktowałem naszą rodzimą flądrę.

Nie łowiłem jej specjalnie, docelowo, raczej z konieczności.

Kiedy nie mogłem daleko wypływać łodzią albo nie pozwalały na to warunki pogodowe.

 

Ta interesująca ryba często występuje blisko plaży albo w samym nurcie mojej ulubionej Martwej Wisły.

Goni za pokarmem wspólnie z okoniami, babkami, dorszem i sandaczami.

Konkuruje z nimi o pokarm.

 

Wydawałoby się, że jest przystosowana do życia na dnie, do przywierania w piasku ale przekonuję się, że potrafi od niego oderwać się.

Zaatakuje przynętę nawet metr nad dnem.

Duża flądra daje spory opór w wodzie.

Rozkładając swoje płetwy czyni to skutecznie.

 

Żywi się najczęściej skorupiakami, potrafi rozgniatać ukryte przy dnie muszelki.

 

Aktywuje się wieczorem lub w pochmurne dni choć odżywia się także w słoneczny dzień.

Wydaje się, że ściąga stadami po ikrę trącego się przy brzegu śledzia.

 

Flądry to popularne ryby.

Te, które kupuję na rynku albo w sklepie nigdy nie smakują tak jak własnoręcznie złowione.

Są przede wszystkim świeże i dużo lepsze w smaku.

 

Łowię je na prosty zestaw.

Na końcu linki ciężarek, jeden lub dwa troczki z haczykami muchowymi nr 8.

Często stosuję haczyk z wydłużonym trzonkiem, przed nim koralik ozdobny.

Przynętą najczęściej dendrobena lub filecik z ryby (śledź, szprotka, flądra) albo rozgnieciony ślimak.

 

 

 

Mówta co chceta - dryf na łodzi wzdłuż plaży skąpanej słońcem to też frajda.

Złowię, nie złowię... co za różnica? Ja tak lubię