Ozet

Cześć Jego pamięci. R.I.P.

3.05. po południu, łowiłem bolonką na odcinku Warty, zwanym przez miejscowych "przed parkiem". Brały spore krąpie, czasem ładna płoć, trafił się też jeden kleń. Ryby najlepiej reagowały na jednego białego robaka z jedną pinką na haczyku. Na pszenicę ryby nie reagowały. Na zdjęciach: Warta w okolicy tzw. "parku", oraz złowione ryby. (Płoć i kleń na pierwszym planie, miały po 34cm długości.)

Zanęta powiedział bym z tych genialnych w swej prostocie. Jeżeli przy tym się sprawdza, to nic więcej do szczęścia (wędkarskiego) nie trzeba. Zasugerował bym Ci dodatek do tej mieszanki płatków owsianych błyskawicznych, które wzbogacą smakowo całość. Po wieloletnich doświadczeniach z tzw. zanętami własnej roboty, mogę stwierdzić jednoznacznie, że wszystkie bez wyjątku gatunki ryb karpiowatych, bardzo dobrze reagują na owies, ale także na kukurydzę. Czy to w postaci mączek, kasz, płatków, czy też śruty kukurydzianej i owsianej. Te dwa zboża w jakiejś postaci, były w moich mieszankach zawsze. Jeżeli chodzi o zapachy, to nie ma się tu co wymądrzać bo to kwestia doświadczeń w danym łowisku. Uogólnienie, ale... może nawet i prawdziwe. Na wzdęcia polecam napar z kopru włoskiego, kminku i mięty pieprzowej. W proporcji 1:1:1 wagowo. Czubatą łyżeczkę mieszanki zalać 250ml wrzątku. Bez mięty, czyli zmielone nasiona kopru wł i kminku w proporcji 2:1, dobrze działają w moich starorzeczach na płotkę i lina. Lekko czubata łyżka na 1kg spożywki. Uwaga: sprawdza się w zanętach "własnej roboty", albo firmówkach opisanych jako: uniwersalna, jezioro, ryby karpiowate, wody stojące, wody bieżące, kanał, które z reguły mają delikatny zapach, łatwy do przełamania własnymi miksturami zapachowymi.

Podłość ludzka nie zna granic. Współczuję.

Obawiam się tylko, że w ten sposób pozbędziemy się resztek materiału porównawczego w naszych wodach.

Wesołych Świąt (cokolwiek to znaczy w aktualnej sytuacji).

Zależy o jaki asortyment towarów Ci chodzi. Mój subiektywny ranking (jako spławikowca głównie), wygląda następująco: https://centrumwedkarskie.pl/ http://www.silverfish.pl/ https://roach-shop.pl/ https://bolw.pl/

Temat sprzed roku o bolonkach. Nadal aktualny.

Gdybyś napisał to zdanie pod zdjęciem ryby, moje spekulacje byłyby bezprzedmiotowe. Jak już jestem "przy głosie", to dodam że w Warcie łowię dobre 40 lat, więc tych jazi "trochę" złowiłem. Początkowo na przystawkę, później głównie bolonką na przepływankę. Nigdy się na nie jakoś specjalnie nie nastawiałem, ot trafiały się często podczas zasiadek na płoć czy leszcza. Nie wiem jak jest w innych rzekach, ale jazie z Warty, potrafią się znacznie od siebie różnić cechami osobniczymi. Łowiłem jazie szersze i węższe w przekroju poprzecznym, dłuższe jak i krępe w swojej sylwetce, z łuskami wyraźnie srebrzystymi i łuskami w odcieniu szarości, wyblakłymi. Z płetwami parzystymi blado czerwonymi i krwisto czerwonymi. U niektórych osobników płetwa ogonowa była czerwono szara, u innych ciemnoszara z ledwie widocznym czerwonym nalotem. Ale zawsze cechą wspólną wszystkich złowionych przeze mnie jazi, była charakterystycznie drobna łuska, oraz żółta tęczówka oka.

"Idź przez zboże, we wsi moskal stoi".

Przyjęliśmy jako pewnik, że jest to nasz rodzimy gatunek ryby. A być może jest to zupełnie inny gatunek "jaziopodobny" i ryba została złowiona np. w Irlandii, albo gdzieś w dorzeczu Dunaju? Autor tematu wrzucił tylko fotkę i wymownie milczy. My natomiast stwierdziliśmy (zgodnie niczym w naszym parlamencie) że: - Kleń. Nie ulega wątpliwości. - Niechybnie jaź. - Bez wątpienia jest to hybryda. - gatunek "jaziopodobny" (teoria spiskowa, uknuta na skutek przymusowego siedzenia w domu).

Niechybnie jaź, tak jak pisze Jakub. Ilość łusek wzdłuż linii bocznej, jest czynnikiem decydującym, że ryba na zdjęciu to jaź. Według Wędkarskiego Atlasu Ryb, u klenia 44-46 łusek, natomiast u jazia 55-61. (Ja naliczyłem 57.)

Na takie dictum, powinienem zaproponować zamianę odległościówki na feedera. O co innego pytałem, pisząc o głębokości, ale już więcej Cię za język nie będę ciągnął. Zakładam że nie jest to jezioro typu "lej po bombie", a w jego strefie brzegowej są jednak odcinki z łagodnymi spadkami dna, blaty, półki, gdzie można znaleźć miejscówki z głębokością w zakresie 3-6m. W takich miejscach, najlepszym rozwiązaniem będzie zestaw przelotowy z wagglerem. Proponuję żebyś na początek nie "szalał" z odległością łowienia, zanim nie opanujesz celności zarzucania zestawu, zatapiania żyłki, skutecznego zacinania, oraz w miarę dokładnego nęcenia. Odległość 20-25m na początek wystarczy, zanim opanujesz niuanse odległościówki w stopniu dostatecznym. Zastosuj prosty zestaw który przedstawiam poniżej, pozwalający łowić skutecznie w różnych warunkach. Żyłkę główną O,18mm przewlekasz przez przelotki, nawlekasz stoper nitkowy i wstępnie zaciągasz na żyłce (ja stopery nitkowe robię sam, gdyż kupne są do d...). Możesz też robić stopery z żyłki, takiej samej jak żyłka główna. Za stoperem nakładasz mały koralik, następnie nakładasz na żyłkę krętlik z agrafką, dla późniejszego zapięcia spławika. (Można kupić przelotowe łączniki do waglerów, z już wbudowanym koralikiem, wtedy krętlik z agrafką oraz sam koralik na żyłce można pominąć.) Tutaj jednak opisuję rozwiązanie z użyciem krętlika z agrafką... Za krętlikiem z agrafką nakładasz obciążenie główne w postaci przelotowej łezki lub oliwki ( polecam łezkę). Poniżej łezki nakładasz dwa stopery gumowe, ciasno przesuwajace się na żyłce, lub dwa stopery nitkowe. Mają one za zadanie zablokowanie łezki na ustalonej wysokości. Niżej zaciskasz na żyłce 3 śruciny. Na końcu żyłki głównej przywiązujesz mały krętlik, poprzez który będziesz łączył żyłkę główną z przyponem. Przypon w zakresie długości 20-30cm. Średnica przyponu 0,12-0,14mm. Haczyk dobrany wielkością do przynęty, zwykle w zakresie rozmiarów 10-18. Załóżmy że chcesz łowić płocie na dystansie 20m, gdzie głębokość wynosi 3,5m. (Głębokość ustaliłeś wcześniej, co najmniej kilkukrotnym zarzuceniem zestawu, przy całym obciążeniu na żyłce, zsuniętym do krętlika.) Hipotetycznie postanowiłeś że zastosujesz waggler 3+3g. To oznacza że łączna masa obciążenia w zestawie wynosi 6g, przy czym pierwsza cyfra określa że 3g obciążenia wbudowane są w spławik, druga natomiast, ile gram obciążenia musisz umieścić na żyłce. W powyższym przypadku umieszczasz na żyłce łezkę 2g, oraz 3 śruciny po 0,3g każda + krętlik, co w przybliżeniu daje wymaganą masę obciążenia na żyłce 3g. Po wygruntowaniu łowiska, zakładasz przypon powiedzmy 20cm, przy czym musisz pamiętać że ustaloną głębokość wyznacza odcinek stoper-krętlik. Po założeniu przyponu, zestaw będzie przegruntowany o jego długość. Chcąc więc łowić płocie na styku z dnem, musisz zmniejszyć grunt o długość przyponu, przesuwając stoper w dół 20cm. Obciążenie główne w postaci łezki przesuwasz około 1,2m od krętlika, natomiast 3 śruciny rozmieszczasz w równych odległościach co 30cm, pomiędzy łezką a krętlikiem. W ten sposób uzyskujesz wyjściowy zestaw na płotki, który w trakcie łowienia można modyfikować poprzez zmianę rozkładu obciążenia i korygowanie gruntu. Stosownie do sposobu żerowania płotek, lub innych gatunków ryb pojawjających się w zanęcie. Dobrze jest mieć kilka wagglerów z różnymi wartościami dociążenia wbudowanego w korpus, ale taką samą wartością obciążenia montowanego na żyłce. Np. 1+3g ; 3+3g ; 5+3g ; 8+3g. Kapitalnie to ułatwia życie, bo zaczynając łowienie z opisanym przykładowym zestawem, możemy łatwo przystosować się do różnych okoliczności na łowisku, bez ingerencji w budowę zestawu. Dla przykładu: zaczynamy łowić wagglerem 3+3g, ale po pewnym czasie wzmaga się wiatr utrudniający celne zarzucanie zestawu w upatrzone miejsce. Zmieniamy waggler na 5+3g, albo nawet 8+3g, uzyskując tym samym zestawy o zwiększonej gramaturze łącznej. Taki prosty zabieg, radykalnie zwiększy celność lokowania zestawu, podczas łowienia w trudnych warunkach atm. Inny przykład z zastosowaniem wyjściowego zestawu: zaczynamy łowienie na tych 20m, jednak z jakichś powodów nie mamy ryb w zanęcie. Nie pomagają zmiany gruntu, przynęty, ani korekcja układu obciążenia. Ryb tam nie ma i już. Dostrzegamy oznaki żerowania ryb tuż za trzcinami na głębokości 1,5m, na 12m od brzegu. Trzeba koniecznie sprawdzić jakie ryby tam żerują. W tych warunkach wyjściowy zestaw 3+3g, będzie zbyt toporny. Zmieniamy waggler na 1+3g, pozycję stopera obniżamy orientacyjnie do 1,5m od haczyka, oraz korygujemy układ obciążenia. Łezkę wraz ze stoperami przesuwamy w górę aż pod górny stoper, blokując tym samym pozycję wagglera. Nie będzie to już zestaw przelotowy, ale zestaw ze spławikiem mocowanym na stałe. Żeby uczynić zestaw jak najbardziej subtelnym w płytkiej wodzie, dodatkowo pod łezkę (dokładnie pod stopery blokujące waggler), podnosimy jedną śrucinę. Położenia dwóch pozostałych śrucin nie zmieniamy. W ten sposób uzyskujemy w miarę subtelny zestaw do łowienia z opadu w płytkiej wodzie. Dosłownie w ciągu minuty można ten układ zestawu zmienić na przelotowy, gdybyśmy znów chcieli łowić na większych dystansach 20-30m od brzegu, zakładając waggler o większej gramaturze i podnosząc stoper na ustalony grunt w danej odległości od brzegu. Na koniec jeszcze jedna uwaga. Oczywiście rozkład obciążenia na żyłce można modyfikować, zależnie od gatunku ryb na które polujemy i sposobu ich żerowania. Moje rozważania "kręciły się" wokół wyjściowego zestawu na płoć. W przypadku leszczy i innych ryb pobierających pokarm głównie z dna, radziłbym wyjściowo zastosować zestaw przegruntowany o długość przyponu (30cm), krętlik z dosuniętą doń jedną śruciną na styku z dnem, powyżej 35-40cm łezka podparta dwoma śrucinami.

Nie ma jednego najlepszego zestawu na wszelkie okoliczności łowienia. W różnych warunkach łowiska, ten "najlepszy zestaw" będzie wyglądał inaczej. Najpierw uchyl nam rąbka tajemnicy, gdzie masz zamiar łowić. Czy jest to staw, jezioro, żwirownia, zbiornik zaporowy, kanał, inny akwen? Jaka jest choćby orientacyjna głębokość łowiska w realnej odległości łowienia (10-40m), oraz jakie gatunki ryb są tam dominujące (najczęściej łowione). Wtedy będzie można coś sensownego zaproponować, uwzględniając realia łowiska, gdyż np. zestawy na płytki staw i głęboką żwirownię, będą się różnić zasadniczo. Ale można też jednym zestawem "obskoczyć" różne łowiska, jeżeli w każdym z nich będziesz wybierał miejscówki o zbliżonej charakterystyce. Tak czy inaczej musisz sprecyzować swoje pytanie.

Oczywiście że się da, pod warunkiem że nie będziesz się zbytnio "podpalał" gdy poczujesz większą rybę na haku. Przypadłością wielu wędkarzy (nie tylko tych młodych), jest zbyt agresywny hol tuż po zacięciu, gdy ryba jest pełna wigoru. Może nawet jest to widowiskowe, gdy wędkarz zapamiętale kręci korbką kołowrotka a ryba "młynkuje" tuż pod powierzchnią wody. Jednak często (nie zawsze), taki hol kończy się zerwaniem przyponu i stratą ryby, albo nawet połamaniem wędziska, gdy zestaw jest przesadnie mocny w stosunku do wytrzymałości wędki. Hamulec kołowrotka musi też płynnie działać bez zacięć i być ustawiony pod wytrzymałość przyponu. Klasyczna odległościówka służy do finezyjnego łowienia ryb, wręcz delektowania się ich holem, co nie oznacza że nie można wyholować nią nadspodziewanie dużej ryby. Jednak do celowego i systematycznego łowienia dużych ryb, służy zgoła inny sprzęt, typu feedery i karpiówki, a jeżeli odległościówki, to modele z dedykacją na karpia. Dodam jeszcze, że duże znaczenie dla skuteczności holu wiekszych ryb, mają warunki łowiska. Na wolnej od podwodnych zawad i roślinności wynurzonej połaci łowiska, nasze szanse na skuteczny hol znakomicie rosną.